Na bardzo małych wyspach ludzkich serc - Wojciech Młynarski

Bemibek
Na bardzo małych wyspach ludzkich serc

Wojciech Młynarski

Na bardzo małych wyspach ludzkich serc
Jest bardzo wiele nieodkrytych miejsc
Ku owym wyspom z nami ruszaj więc
W codzienną podróż
Lecz mądrych map nie pytaj, dokąd iść
Skomplikowanych nie poszukuj wyjść
Zerwij z akacji jeden mały liść
I z niego powróż

Nie opuszczając swego bloku bram
Najdłuższą podróż możesz odbyć tam
Gdzie w samotności cierpi ktoś, tak sam
Czy ona sama
Na tę samotność kurs popróbuj wziąć
Za sterem swej dobroci pewnie siądź
Dokoła czujnie, mądrze spójrz i bądź
Vasco da Gama

Na bardzo małych wyspach ludzkich serc…

Nad szarym miastem biegnij wzrokiem wzwyż
Chociaż Południa tam nie błyszczy Krzyż
Lecz przepowiada już pogodny wyż
Wiatr na mierzei
I gada, że się z sobą złączyć da
Dwie samotności, oceany dwa
Bo każde z ludzkich serc Przylądek ma
Dobrej Nadziei

Nie opuszczając swego bloku bram
Najdłuższą podróż można odbyć tam
Ale swój cel określić musisz sam
Nie pod przymusem
Usłyszeć mędrków najzłośliwszy śmiech
Gdy są trzy drogi, iść najgorszą z trzech
Cel znaleźć, choć po piętach depcze pech
W paletku kusym

Na bardzo małych wyspach ludzkich serc
Jest bardzo wiele nieodkrytych miejsc
Więc skoro świt codziennie ruszaj w rejs
W stronę człowieka
Odkrywaj smak czułości, śmiechu, łez
Na bardzo małych wyspach ludzkich serc
I moje serce taką wyspą jest
I ono czeka...

Obrazy: Wendy Ng