 |
| Dian Bernardo |
Wykonywała Mira Zimińska
Kapeluszy mam czterdzieści pięć, może sześć!
Mogę mieć tak samo dobrze sto
I już się doliczyć nie potrafię
Tualet w szafie
I po co to?...
Czego tylko zechcę, wiem, on wszystko mi da.
I już mam willę, ogródek i psa.
I jestem, nie wiem, tak bezwstydna?
Czy taka bidna?
Czy taka zła?
Że ja chcę - ja chcę być zakochana
Jeden dzień, jeden wieczór aż do rana,
Żeby serce tłukło we mnie
Tak boleśnie, tak przyjemnie...
Chcę dla kogoś obudzić się z rana
I przez kogoś po nocy nie móc spać.
To ma dla mnie, mnie da,
Tylko tego nie może mi dać.
Dziś w nocy księżyc blaskiem trysnął mi w twarz.
Myślałam, że się złodziej wkradł,
A to przez okno wpadł bezbrzeżny
I tak drapieżny
Wiosenny wiatr.
Kapeluszy mych czterdzieści pięć razem z tym
W tej strasznej chwili jak ta noc dałabym
Za bereciki. - Bym się mogła przecie
W tym berecie
Całować z kim?
Ja się nie chcę tak męczyć do rana,
Ja chcę być nieszczęśliwie zakochana,
Chcę gdzieś czekać: wyszedł? Wyjdzie?
Idzie już, a nuż nie przyjdzie?
Chcę być smutna, zazdrosna, zmieszana,
Ja chcę płakać i martwić się, i śmiać,
A on dał mi, co miał,
Chociaż wszystko mi dał,
Nie mógł mojej miłości mi dać!...
Brak komentarzy:
Prześlij komentarz