Mój stary Ford
Pamiętam krawat twój – ten beż,
gdy go wiązałeś z miną lorda,
pamiętam getry, po dziadku, wiesz,
a nade wszystko – tego forda.
Twój stary ford,
klekocąc, wiózł do kina,
a w kinie miłość i mord
i zaraz zapominasz
o życia starej pustce,
o cenach i o mgle,
na ustach kwitnie uśmiech
i zaraz żyć się chce.
Pod kinem znów się łasi
ten słodki łotr,
co wszystko o nas wie.
Gdy ty mi szepczesz – zaśnij –
on szepcze mi – o nie!
I znowu jak przy winie,
czuję, że żyć się chce.
Brak komentarzy:
Prześlij komentarz