Вот оно, глупое счастье
Władysław Broniewski
Moje szczęście głupiutkie! To ono.
Z białymi oknami w ogrodzie!
Zachód łabędziem czerwonym
Cicho przepływa po wodzie.
Witaj mi, złote zacisze
Z cieniem brzozowym na stawie!
Stado kawek skrzydłami kołysze
I gwiazda nieszpór odprawia.
Gdzieś za ogrodem nieśmiało,
Tam, gdzie zakwita kalina,
Dzieweczka ubrana biało
Piosenkę śpiewać zaczyna.
Od pola niebieską rzęsą
Głupiutkie, milutkie szczęście,
Świeża różowość policzków.
Vladimir Zhdanov
Brak komentarzy:
Prześlij komentarz