Ach to był szał gdy Duduś grał - Wojciech Młynarski

Wojciech Młynarski
Ach to był szał gdy Duduś grał

Ach, to był szał gdy Duduś grał na saksofonie

Tworzył styl mych najlepszych chwil. mych młodych lat

Każdego dnia nadzieja szla w białym welonie

Spotkać mnie, zaprzyjaźnić się, iść razem w świat

I wciąż na Mokotowskiej,

Gdy zmierzch spóźnia się troszkę

Tych chwil, starym Hybrydom żal

Gdy nastrój trwał i Duduś grał na saksofonie

Naszym snom, marzeniom, łzom, pan Duduś grał

Byliśmy niewinni w te dni i tak pogodni

Skrzył się czas od konceptów i dowcipów rac

Nie myślał nikt, że życie jest jak bar przechodni

Ostry start i gaz raz po raz, a potem kac

Lecz coś się nie starzeje, to chęć by mieć nadzieję

to chęć by choć w marzeniach wbiec tam

Gdzie nastrój trwa i Duduś gra na saksofonie

Naszym snom, marzeniom, łzom, pan Doduś gra

Naszym snom, marzeniom, łzom, pan Doduś gra