Stanisława Nowicka |
Stanisława Nowicka
I tak mi ciebie żal
Walery Jastrzębiec
To było takie przypadkowe
Dziwne i nowe
Porwały fale nas zmysłowe
Związały nasze dusze w jeden splot
Lecz wiem, że jutro wszystko minie
Życie tak płynie
Za to los nasz tylko winien
To przebiegł nam drogę szczęścia czarny kot
I tak mi ciebie żal
I tak mi siebie żal
I tak mi żal, że szczęście się uśmiecha
Poprzez łzy
Że dzieli dzisiaj nas
Przesądów ludzkich las
I chcę, byśmy na świecie
Byli tylko ja i ty
By naszych serc muzyką brzmiało tętno
Lecz pada mi na duszę smutek gdyby cień
I tak mi ciebie żal
I tak mi siebie żal
Bo czuję, że okrada nas z miłości
Każdy dzień
Wspominam bajkę tę zawiłą
Przedtem tak było
Lecz potem szczęście nas olśniło
I złączył nas na zawsze dobry los
Lecz choć związano nas na wieki
Jesteś daleki
Chcę za morza biec i rzeki
Skradziono mi wolność
Szepce jakiś głos
I tak mi siebie żal
I tak mi ciebie żal
I tak mi żal, że szczęście się uśmiecha
Poprzez łzy
Nie dzieli dzisiaj nas
Przesądów ludzkich las
Lecz czyż na świecie dziś jesteśmy
Tylko ja i ty
Czyż mogę stłumić serca mego tętno
Nowego smutku pada mi na duszę cień
I tak mi siebie żal
I tak mi ciebie żal
Bo czuję, że okrada mnie ze szczęścia
Każdy dzień
Brak komentarzy:
Prześlij komentarz