Daremnie prosisz - Andrzej Włast

Stefan Witas
Daremnie prosisz

Andrzej Włast

Już nie chcę kłamać i udawać
Że tak jak dawniej kocham dziś
Kłamanem szczęściem się napawać
Zabijać o rozstaniu myśl

Nie mówisz nic, lecz wiem, że w głębi serca
Przyznajesz całą rację mi
Prześniły się marzenia, spaliły się pragnienia
Zgubiły się wspomnienia dawnych dni

Daremnie prosisz i wołasz mnie z daleka
Daremnie tęsknisz, za szczęściem co ucieka
Nie wróci miłość, daremnie o nią prosisz mnie
Nie wróci to, co już skończyło się...

Obraz: Rolf Armstrong