Pieśń o wiośnie i lecie - Jeremi Przybora

Jeremi Przybora, Jerzy Wasowski
Pieśń o wiośnie i lecie

Amdrzej Bogucki - Pieśń o lecie

Jeremi Przybora

Kto sprawił, że ptaszek zaśpiewał?
To wiosna! To wiosna!
Że krzewy zakwitły i drzewa?
To wiosna! To wiosna!
Kto tyle uczynił zieleni?
To wiosna! To wiosna!
Na ławkach rozrzucił tych leni?
To wiosna!

Kto smutki roztapia i śniegi?
Kto sypie fiołki i piegi?
Kto wiatrem tak psoci sukienkom
I każe się wstydzić panienkom?
Kto puścił gołąbki w zaloty?
To wiosna! To wiosna!
Kto tyle uczucia wlał w koty?
To wiosna! To wiosna!
Kto pieśń dał słowikom miłosną?
To wiosna! To wiosna!
I – ludzkie westchnienia zaroślom?
To wiosna, wiosna!

Czas pachnieć lipowym alejom!
Już lato! Już lato!
Ogórki i jabłka stanieją!
Już lato! Już lato!
Przycichły ulice bez dzieci -
Już lato! Już lato!
Jak leci ten czas, jak on leci!
Już lato!

Z rzek słońce dobywa mielizny,
Wciąż piwa krtań wzywa mężczyzny.
Wciąż lodu się pragnie i chłodu,
I lekkiej bielizny
Od spodu!
Tramwaje i kina niepełne -
Już lato! Już lato!
Na plażach jest szczęście zupełne -
Już lato! Już lato!
Do ludu brzmi słońca orędzie:
Już lato! Już lato!
Czas twarze opalać i lędźwie -
Już lato!

Obrazy: Vladimir Volegov