Irena Santor
Zaułek wspomnień
Jan Wołek
Autobus moknie
Znów siedzę drżąca
I oczy mokną, trwam
Cień widzę w oknie
Jednym z tysiąca
Lecz ja to okno znam
Nie powiem nic
To jest zaułek wspomnień
Z tym trzeba żyć
Nie pukaj, nie wchodź do mnie
Tu ani wejść, ni wyjść
A ty, kochanie
Wpatrzony w ciemność
Spod ciężkich powiek w dal
Masz w duszy kamień
I twarz kamienną
Chcesz zabić w sobie żal
Nie powiem nic...
Obraz: Marta Orlowska
Brak komentarzy:
Prześlij komentarz