Rachmistrze skrupulatni
To wieczór mój ostatni
Egzystencjalny przerwę spór
Wnętrzności wyschły mi na wiór
Odejdę, gdy zapieje kur
Ja – cmentarzysko wraków
Autor w pościeli znakówWe łbie mam tony zbitych piór
Czek życia porwał strachu szczur
Odejdę, gdy zapieje kur
Kopnięciem w skroń ogłusza
But snu – kamienna dusza
Marsz kanalizacyjnych rur
Odejdę, gdy zapieje kur
Dziś dolar jest monstrancją
Z obłudną elegancją
Wyrok wydając au rebours
Ozdabiam szyję w gruby sznur
Odejdę, gdy zapieje kur
Stal brzytwę lekko trąca
Lecz krew jest szybkoschnąca
Bell cantem brzmi rzeźnicki chór
Odejdę, gdy zapieje kur
W brunatnej nocy szopie
Sam sobie dół wykopię
I wlokąc własnych kości wór
Odejdę, gdy zapieje kur
Brak komentarzy:
Prześlij komentarz