Ernest Bryll
Wieją wiatry od północy
Ode wschodu, od zachodu
Od południa, we dnie, w nocy
Istny dopust dla narodu
Czasem się umęczą burze
Lecz ja zmęczyć się nie mogę
Spokój potrwa trochę dłużej
To rozpalam w kuchni ogień
I tak żyję - polska baba
W tym przeciągu tysiąc lat
Dom od burzy drży w posadach
A w kominie hula wiatr
Kiedy mi pod samym progiem
Wilk zawyje - łaps gromnicę
Jak przeżegnam z Panem Bogiem
Jak mu knotem w pysk zaświcę
Ledwo wytchnę, a tu pomór
Albo inne szałamaje
I tak żyję w moim domu
W moim domu na rozstajach
I tak żyję - polska baba…
A ja żyję, a ja tyję
Żaden mróz mnie nie ubije
Dujawice, nawałnice
Czasem noc zagasi świcę
I tak żyję - polska baba…
A ja znowu dom wymiatam
Wstawiam szyby, dachy łatam
Ale diabeł nawyplatał
E tam, cóż, niewielka strata
Znowu będzie czysto wszędzie
Choćby gromy jak grad biły
Bo ja jestem polska baba
A na babę nie ma siły
Bo ja żyję - polska baba…
Ja przeżyję i przytyję
Żadne zło mnie nie dobije
Co zatrzasnę jedno okno
W drugim szyby wiatr wybije
Brak komentarzy:
Prześlij komentarz