Księżyc i róże
Tadeusz Kubiak
Nie przesłaniajcie różom księżyca, gdy świeci
Róże kochają księżyc tak jak poeci
W niebo z ogrodów patrzą i patrzą, nim zasną
I śni się różom w ciemności ta jasność
Róże mają kocie źrenice, ja wiem
Róże z rzadka oczy podnoszą, ja wiem
I najchętniej róże z księżycem, ja wiem
Swe dialogi wiodą wśród nocy, ja wiem
Róże mają usta gorące, ja wiem
Ogień róż na deszczu nie gaśnie, ja wiem
Róże mają kolce drapieżne, ja wiem
I kaleczą do krwi, gdy pieszczą
I kaleczą do krwi, gdy pieszczą
Ja wiem, ja wiem, ja wiem, ja dobrze o tym wiem
Nie przesłaniajcie różom księżyca, nim zasną
Róże kochają tarczę księżyca, tę jasność
W ziemię wrośnięte i oniemiałe w milczeniu
Lecą na księżyc, kiedy przepływa nad ziemią...
Brak komentarzy:
Prześlij komentarz