Julian Tuwim
To nasz skarb jedyny
Gorzki ból bez winy
Nasza miłość cała
Ten serdeczny żal
Niech on jeden wszędzie
Cieniem szczęścia będzie
Zapomnienia dal
Przychodzisz jak widmo blade
Cała w łzach, po cień wspomnienia
U twych stóp jak pies się kładę
I czekam słów przebaczenia
Ach, nie ma już cienia, nie ma
Nawet cień już znikł na zawsze
Nad nami noc głuchoniema
Zastygły krzyk, bólu krzyk
Nie wiemy czyja wina
Że tak się zapomina
Nie wiemy co się stało
Że serce skamieniało
I tylko jedno wiemy
Że już się nie znajdziemy
Że tylko smutek niemy
Na zawsze złączył nas
Obrazy: Gustavo Pujalte
Brak komentarzy:
Prześlij komentarz