Miłość jest jak cień człowieka
Krzysztof Cezary Buszman
Miłość jest jak cień człowieka
Uciekasz, to cię goni
A kiedy ją gonisz, ucieka
Jak cień, jak cień…
Nie miałam w życiu życia za wiele
Bez trosk, co nie znały umiaru
Wierzyłam w miłość prawdziwą
Na którą przyjaciół wcześniej nabrało się paru
Z kart samotności stawiam tarota
A tarot to nie byle jaki
Mówi, że gorsze jest od tęsknoty
Kiedy tęsknić nie mamy już za kim
Miłość jest jak cień człowieka...
Będę miała w życiu, życia za wiele
Bez trosk, co nie znają umiaru
Bo już mi godzin ich nie wyliczą
Wskazówki rozpędzonych zegarów
Przeżyte chwile za naiwność ganią
Gdy nam się zdaje, że kogoś znamy
Widzisz niestety, najbardziej nas ranią
Ci których najmocniej kochamy…
Fot. Alicja Majewska
Krzysztof Cezary Buszman
Miłość jest jak cień człowieka
Uciekasz, to cię goni
A kiedy ją gonisz, ucieka
Jak cień, jak cień…
Nie miałam w życiu życia za wiele
Bez trosk, co nie znały umiaru
Wierzyłam w miłość prawdziwą
Na którą przyjaciół wcześniej nabrało się paru
Z kart samotności stawiam tarota
A tarot to nie byle jaki
Mówi, że gorsze jest od tęsknoty
Kiedy tęsknić nie mamy już za kim
Miłość jest jak cień człowieka...
Będę miała w życiu, życia za wiele
Bez trosk, co nie znają umiaru
Bo już mi godzin ich nie wyliczą
Wskazówki rozpędzonych zegarów
Przeżyte chwile za naiwność ganią
Gdy nam się zdaje, że kogoś znamy
Widzisz niestety, najbardziej nas ranią
Ci których najmocniej kochamy…
Fot. Alicja Majewska
Brak komentarzy:
Prześlij komentarz