🔊 Nie zgadniecie
Monika Partyk
Miała chłopca jak aksamit
Miała złoty róg
Jak pobiegnie teraz za nim
Kamień ma u nóg
Miała chłopca kochanego
Miała chłopca niestałego
Miała miłość jak baranek
Miała w duszy czarną ranę
Usta miała do kochania
Oczy miała do płakania
Oczy miała do zatraty
Do wyboru miała światy
Oj da dana, nie zgadniecie
Lepiej w tym, czy w tamtym świecie
Malowany dzbanek miała
Na nim malowana skała
Ale potłukł jej się dzbanek
No bo życie miał gliniane
Z dzbanka woda już przecieka
Szumi, szumi w dole rzeka
Kto poskleja taki dzbanek
Kto da maść na taką ranę
Oj da dana...
Kapie, kapie z dzbanka woda
Na nic, na nic jej uroda
Kto ją zechce z taką raną
Z taką duszą cembrowaną
Miała chłopca kochanego
Miała chłopca niestałego
Miała włosy ciężkie, bujne
Miała wiecznoszumną trumnę
Oj da dana...
Miała duszę jak jagoda
Miała złoty róg
A została tylko woda
I w sitowiu Bóg
Oj da dana...
Obrazy: Goyo Dominguez
Na fot. Dorota Ślęzak
Brak komentarzy:
Prześlij komentarz