Czarno białe klawisze
W nich niezwykła moc zaklęta
Muzyka, która zmienia świat
W najczystsze piękno
Kompozytor natchniony
Z tych klawiszy wyczaruje
Tęsknotę, rozpacz, miłość, żal
Wszystko co czuje
Muzyko, muzyko
W górę unieś się wysoko
Pokłoń się złotemu słońcu
Niech słuchają cię obłoki
Promienna bądź i strzelista
Jak katedr smukłe wieże
I prosta, prościuteńka
Jak dziecka pacierze
Pomóż nam żyć muzyko
Dla nas wszystkich bądź balsamem
A sercom, które zranił los
Zabliźnij rany
Czasem kiedy z niebytu
W preludium ciche się zamieniasz
Pozwalasz naszym bliskim wyjść
Ze smugi cienia
Brak komentarzy:
Prześlij komentarz