Być kobietą po czterdziestce - Magda Czapińska

Mo Welch

Elżbieta Jodłowska
Być kobietą po czterdziestce

Magda Czapińska

Być kobietą po czterdziestce
Po co mam być wiecznie młoda?
Po czterdziestce być nareszcie
W tym szaleństwie jest metoda!

Czemu bać się każdej zmarszczki,
Czemu w lustro patrzeć z lękiem?
Po czterdziestce życie jest
Dopiero piękne:

Dzieci dawno odchowane,
Egzaminy wszystkie zdane,
I nie muszę się już męczyć
Z tym nudziarzem i tyranem

Mogę nagle rzucić wszystko,
Zacząć życie od początku
Może znajdę jakąś miłość,
Gdzieś w Krynicy albo w Lądku… Zdroju

Ekspansywną być kobietą,
Piąć się w górę, awansować
Może zacznę pisać powieść,
Grać na harfie lub malować?

Tyle marzeń do spełnienia,
Tyle lądów do odkrycia
Niech mi tylko na to wszystko
Starczy życia!

Już nie będę gonić w piętkę,
Prać, prasować, stać przy garach,
Obsługiwać wszystkich wkoło,
Wciąż napinać się i starać!

Kiedy robię bilans życia,
To wychodzi straszne manko
Byłam żoną, matką - Polką
Teraz pora być kochanką!

Być kobietą po czterdziestce,
To jest ulga i nagroda
Jesień życia bywa piękna,
Chociaż lata trochę szkoda

Być kobietą po czterdziestce:
Niezależną, wolną, śmiałą
Trzeba wreszcie się odważyć
Pójść na całość!

Być nareszcie po pięćdziestce
Na to czekam, o tym marzę
Po sześćdziestce się rozkręcę
I dopiero wam pokażę!
Serio!

Miałam czterdziestkę
i miałam pięćdziesiątkę…
I mogę was zapewnić,
że czterdziestka jest lepsza