Danuta Stankiewicz
Już wszystkie smutki wysmucone
Michał Chęciński
Już wszystkie smutki wysmucone
I wszelki płacz już wypłakany
I cóż, że bóle skamieniałe
Porosły ten nasz padół cały
Cóż znaczą słowa, jeszcze słowa
Nieważne, jaka jest ich mowa
Nieważne, jakie niosą wieści
Świat w żadnym kącie ich nie mieści
Świat w żadnym kącie ich nie mieści
Nieważne, jakie niosą wieści
Ze szpar wylazły karaluchy
I tańczą z nimi obżartuchy
I bębnią bębny zapomnienia
Bębnią i bębnią bez wytchnienia
W cuchnącym tłoku nikt nie słyszy
Jak spopieleni płaczą w ciszy
Jak dolatuje z gwiezdnej dali
Ten płacz zamarły w rzekach fali...
Obraz: Sandra Bierman
Brak komentarzy:
Prześlij komentarz