Halina Kunicka - Czumbalalajka
Zbigniew Stawecki
Czumbala, czumbala, czumbalalajka,
czumbala, czumbala, czumbalala...
u progu nocy refrenik gra.
Co mi przyjdzie z tej piosenki?
Żal nieduży, mały gniew.
Coś się zaczęło, przeszło, minęło,
pozostał tylko uparty śpiew:
Czumbala, czumbala, czumbalalajka,
nic nie mów, bo słowa zabiera wiatr.
Choć może szczerze - ja ci nie wierzę,
już tyle bajek wymyślił świat.
Nie odpędzisz tej piosenki,
trąca struny, dzwoni w krąg,
zagląda w oczy, kołem się toczy,
jak złoty cekin z Cyganki rąk.
Blask ognia tasuje karty w kabale,
jest dama dzwonkowa, czerwienny as.
Gra bałałajka, czumbalalajka,
cygańskie karty złączyły nas.
Noc na strunach kładzie ręce,
rosną cienie w talii kart.
Naprzeciw ciebie - sam o tym nie wiesz -
z kartami w dłoni miłość lub żart.
Czumbala, czumbala, czumbalalajka,
przegrałeś swe serce i jesteś sam.
Z księżycem w przedzie tabor odjedzie,
tylko piosenka zostanie nam.
Czumbalala, czumbalala, czumbalalajka,
dziś stawiam wam karty za grosze złe.
Wróżę najtaniej, panowie, panie.
Na co wam serca? Dajcie mi je!
Brak komentarzy:
Prześlij komentarz