Ernest Bryll
Jadą husarze od pracy
Z połamanymi skrzydłami
Które jak garb ogromny
Skrywają pod płaszczami...
A te skrzydła połamane
Deszczem, ogniem wysmagane
A te skrzydła jeszcze grają
Jeszcze polskie pieśni znają.
A te skrzydła, jak sztandary
Niepodległej, starej wiary
Jeszcze mają blask, jeszcze mają blask
A te skrzydła okrwawione
W tylu bitwach poranione
Choć zmalały, spopielały
Jeszcze siły nie straciły.
Jeszcze są, jak dawniej były
Jeszcze skrzydła dawnej chwały
Mogą unieść nas
Teczki w spoconych rękach
Trzymają tak kurczowo
Jakby w nich były zwinięte
Sławne chorągwie bojowe
Kołyszą się w pekaesach
W tramwajach, brudnych wagonach
Opada sen na husarię
Jak zakurzona zasłona
A te skrzydła połamane…
Każdy, aby się żyło
Dosiada swojej biedy
Na gorsze się zmieniło
Byle się, bracie, nie dać
Byle się dzień przewalił
I drzwi za sobą zatrzasnąć!
Ze skrzydeł dzieciom ocalić
Małego piórka jasność
A te skrzydła połamane...
Brak komentarzy:
Prześlij komentarz