Dariusz Kordek i Olga Bończyk
Obraz w świetle odbitym
Jadwiga Has
Księżyc świeci pozornie
Błyszczy światłem odbitym
Ty uśmiechasz się do mnie
Za uśmiechem ukryty
Ja pod nosem coś nucę
Śmiało patrząc ci w oczy
Lecz ty nie wiesz, ja nie wiem
Co milczymy i o czym
Wolno świeca dogasa
Zna początek i koniec
Więc w swej chwili ostatniej
Szczerym ogniem nam płonie
Oświetlając to jabłko
Na połowy przecięte
Tak czerwone jak rzadko
I jak rzadko tak piękne
Wezmę moją połowę
Ty weź swoją i spróbuj
Złożyć jabłko jak nowe
Czy się zrośnie bez bólu
Świeca zgasła, więc lampę
Zgaśmy teraz my sami
Jasne słońce poranka
Zlituj ty się nad nami
Brak komentarzy:
Prześlij komentarz