Życie na dwunastu metrach
Jadwiga Has
Co zostało z naszych marzeń,
tych sprzed paru lat,
czego wtedy tak najbardziej,
strasznie było brak?
Czy pamiętasz, jak pytałeś,
gdzie jest taki kąt,
w którym nic już nie rozdzieli
naszych serc i rąk?
Cztery kroki i trzy kroki
od ściany do ściany.
Raj nasz mały, pełen słońca,
gdzie będziemy sami.
I spełniło się marzenie,
raj nasz był tuż-tuż,
gdy mi klucz do ręki dałeś
wraz z bukietem róż.
Czy pamiętasz nasze szczęście
i śmiech poprzez łzy –
bo kąt własny wreszcie mamy,
w którym ja i ty?
Cztery kroki i trzy kroki
od ściany do ściany.
Dom nasz mały, pełen słońca,
my w nim wreszcie sami.
Dzisiaj śni nam się po nocach
upragniony syn:
„Gdzie postawię mu łóżeczko?” –
pytam poprzez łzy.
Obijamy się o siebie,
sufit pełen chmur,
bo najbardziej by się chciało
rozbić w pył ten mur.
Cztery kroki i trzy kroki
od ściany do ściany.
Życie na dwunastu metrach –
trudna rzecz, kochany.
Życie na dwunastu metrach...
Olga Bończyk, Dariusz Kordek 👉👉
Brak komentarzy:
Prześlij komentarz