Andrzej Poniedzielski, Kuba Blokesz
Bawitko
Wagą zabraną Temidzie
Bawimy się w Sprawiedliwość
Na jednej szali zło kładziemy
Na drugiej dobro i litość...
Wszyscy się cieszą z równowagi
Gardła zdzieramy w wiwatach
Wszyscy się cieszą z równowagi
Wskazówkę puszczamy po latach
Oj nieładnie człowieku, nieładnie
Oj nieładnie człowieku, brzydko
Ty się całe życie tylko bawisz
Czasem sobie zmieniasz bawitko
Księgami bawimy się w Mądrość
Zabawa to dla upartych
Z ksiąg budujemy nauki i domy
A przecież księgi - to karty
Raz huczą brawa, raz działa
Znów się gubimy w erratach
Na ile to mądre, na ile starczy
Ktoś nas osądzi po latach
Oj nieładnie człowieku...
Jest jeszcze jedna zabawa
Też popularna, choć nienowa
Do niej potrzebnych jest dwoje ludzi
I słowa, słowa, słowa
Słowami bawimy się w miłość
Słowa składamy w kwiatach
Potem przyprószą je liście jesieni
Odgrzebujemy po latach
Oj nieładnie człowieku...
Brak komentarzy:
Prześlij komentarz