Barbara Nieman
Serenada Sewilska
Stanisław Tym
Cała już Sewilla dobrze o tym wie
Że donna Camilla zakochała się
Gdy po dziennym gwarze cisza nocy trwa
Chłopiec na gitarze pod jej oknem gra
Gdy zajdzie słońce wśród gór
I całe miasto już śpi
Księżyca twarz blada zza chmur
Wysoko nad Sewillą lśni
Przez wąskie uliczki śpiew
Powoli wędruje w noc
I biegnie wśród uśpionych drzew
Namiętny chłopca głos
Od samego rana piosnkę słychać znów
Donna zakochana nuci ją bez słów
Bo wieczór miniony znów przypomnieć chce
Kiedy rozmarzony chłopiec śpiewał jej
Serenada Sewilska
Stanisław Tym
Cała już Sewilla dobrze o tym wie
Że donna Camilla zakochała się
Gdy po dziennym gwarze cisza nocy trwa
Chłopiec na gitarze pod jej oknem gra
Gdy zajdzie słońce wśród gór
I całe miasto już śpi
Księżyca twarz blada zza chmur
Wysoko nad Sewillą lśni
Przez wąskie uliczki śpiew
Powoli wędruje w noc
I biegnie wśród uśpionych drzew
Namiętny chłopca głos
Od samego rana piosnkę słychać znów
Donna zakochana nuci ją bez słów
Bo wieczór miniony znów przypomnieć chce
Kiedy rozmarzony chłopiec śpiewał jej
Brak komentarzy:
Prześlij komentarz