Pomnę, jak niegdyś
Witkacy
Pomnę, jak niegdyś szliśmy razem w lasy,
Lecz dawno, dawno minęły te czasy.
Ja - wszystko, co było, w sobie bezlitośnie gnębię.
Więc chciałabym teraz, by nasze rozmowy
były jak grzmoty przestrzeń wstrząsające
lub gdyby były między nami skargi,
to jako wichry jesienne wyjące.
Brak komentarzy:
Prześlij komentarz