Bo ja się nie nadaję - Marian Hemar

Marian Hemar - Bo ja się nie nadaję

Wykonywał Kazimierz Krukowski

Że Mincia dzisiaj kończy osiemnaście lat
I że mój Hipek gra w belotkę z Aronsonem,
I że się Malcia zapoznała z doktorową Blat,
I pani Blat jej imponuje dobrym tonem

To w imię dzieci - ja mam zacząć nowy byt -
Już w ferbla nie gram. Tylko ja się męczę z brydżem
I kalesony noszę krótkie, aż mnie wstyd,
I koszul nocnych ja już nie mam. Tylko - ,,pydżem!"'

I już o pierwszej nie jest obiad. Jest śniadanie.
A na kolację ja mam obiad. Ten sam śledź.
I nagle kuchta mówi do mnie: „Jaśnie panie".
I nagle Hipek musi cytroenkę mieć...


To ja się patrzę na tych trzech,
Ja jeszcze myślę: Niech!
Ja się hamuję jeszcze dzień. Jak wybuchnę - wyrżnę w pień!

Bo ja się nie nadaję, się po prostu nie nadaję.
Być może jestem prostak - to los tak chciał sam.
Mam w domu mieć Belweder? Nie jestem Goldfeder,
To dla mnie jest tortura! Ja w piątek weksel mam!

Z Malwiną - bo najgorsze rzeczy ja mam z nią –
Ja żyłem zawsze na zasadzie: płeć i szalej...
Przepraszam, może tutaj małe dzieci są?
Niech lepiej wyjdą. Nie ma dzieci? Jedźmy dalej.

Ja mogłem zawsze zrobić swoje jako mąż.
Nie żadne sztuczki. Tylko tak, jak mnie uczyli.
Lecz teraz? - Nagle mam być łabądź. Albo wąż.
Mam być wampirem z Dusseldorfu... Pitigrilli...

Mam razem być - małżonek i gimnastyk.
Coś... skoki nagle robić i te perwersje znać.
Ja nie powiadam, że nie umiałbym tych plastyk,
Lecz z Malcią mam nieszczęście, że mnie się wciąż chce śmiać.

A ona na to: „Tyś nie chwat".
(Mnie wstyd przed panią Blat).
Malcia powiada: „Kąsaj, gryź"
A mnie odwiedza jedna myśl -
Ze ja się nie nadaję, się po prostu nie nadaję.
Ja jestem stara szkoła, wesoła, bez scen.
Ja chcę być pokochany, odwrócić się do ściany
I zasnąć osłabiony. I mieć spokojny sen.

A na to wrzask: „Niedojda!" Czy ja mam pójść do Freuda?
Kto mąż jest - niech się naje i niechaj zna swój mus...
Bo ja się nie nadaję, się po prostu nie nadaję.
I co się na tym wskóra?
Myszygene i szlus!