Тринадцать лет. Кино в Рязани
Konstantin Simonow - Witold Dąbrowski
Z cyklu "Z tobą i bez ciebie"
Trzynaście lat. W riazańskim kinie
Pocerowany brudny ekran,
Zgorzkniały taper przy pianinie
I cierpi dla nas bohaterka;
Pościg, Wild West, palące słońce,
Gór Kalifornii strome zbocza
I bohaterki konającej
Niewiarygodnych dwoje oczu.
Za dwudziestaka, w ciemnym kinie,
Dla dziecka - cóż jest rzeczą trudną?
Jak to możliwe jest jedynie
W dzieciństwie, mogłem skoczyć w płótno,
Z wielkiego colta zabić wroga,
Dopaść, ocalić, wziąć w ramiona.
Szczęście, zdawało się, jest obok,
Tuż za ekranem, tuż koło nas.
I kiedy nagle dziś zobaczę
W sali kinowej twoje oczy,
Wiem, że tajemnej ich rozpaczy
Nie zdradzi łza, co z rzęs się stoczy.
O, ileż dałbym za to, aby
Szczęście przed nami było znowu -
Przez chwilę znów być dzieckiem chciałbym,
Dopaść, ocalić, pocałować...
Fot. Walentyna Sierowa
Brak komentarzy:
Prześlij komentarz