Agnieszka Osiecka - Krzysztof Komeda
Nie myli nam się już z nocą dzień,
zegarów nudny rytm porwał cię,
nie jesteś już ten
i ja już nie ta,
została nam głupia gra...
Już nie mów, nie mów nic, nie mów nic,
już nie patrz, nie patrz tak, pora iść.
Już pusty nasz dom,
jak dłuży się dzień
i noc mamy złą,
i w sercach jest cień,
a chłód w dotyku naszych rąk...
Już nie mów, nie mów nic, nie mów nic,
już nie patrz, nie patrz tak, pozwól iść.
Zabrakło nam słów,
księżyców i gwiazd,
czułości już nie ma w nas...
Już nie kłam, nie kłam tak, nie proś mnie,
już nie zostało nic, przecież wiem.
Choć pusto jest tak,
nie trzeba ci mnie,
bo szczęścia nam brak,
kochamy się źle,
więc nie mów, nie mów, nie mów nic...
Nie myli nam się już z nocą dzień,
zegarów nudny rytm porwał cię,
nie jesteś już ten
i ja już nie ta,
została nam głupia gra...
Już nie mów, nie mów nic, nie mów nic,
już nie patrz, nie patrz tak, pora iść.
Już pusty nasz dom,
jak dłuży się dzień
i noc mamy złą,
i w sercach jest cień,
a chłód w dotyku naszych rąk...
Już nie mów, nie mów nic, nie mów nic,
już nie patrz, nie patrz tak, pozwól iść.
Zabrakło nam słów,
księżyców i gwiazd,
czułości już nie ma w nas...
Już nie kłam, nie kłam tak, nie proś mnie,
już nie zostało nic, przecież wiem.
Choć pusto jest tak,
nie trzeba ci mnie,
bo szczęścia nam brak,
kochamy się źle,
więc nie mów, nie mów, nie mów nic...
Nóż w wodzie - 1961
Brak komentarzy:
Prześlij komentarz