Na Piotra i Pawła
kwitnie to wszystko
w co ziemia - jedwabna...
Chwieją się łany zbożowe jak wojsko,
niczym ułany... (od tego nam swojsko).
Jak generały puszą się chmiele
i przed zbóż wojskiem kroczą na czele.
Czy w tej czeredzie sumiastej, godziwej,
pomyśli kto kiedy o paziu wstydliwym?
Czy spojrzy kto kiedy z polnego ganku
w złocisto-białe oczy rumianku?
...Rumianku uprzejmy.
Mój paziu łagodny.
Przynieś mi szczęście
w poranek pogodny.
Przynieś mi szczęście,
co pan jeden zabrał...
Przynieś na Piotra
a zwłaszcza -
na Pawła.
Brak komentarzy:
Prześlij komentarz