Śnie, który uczysz umierać człowieka - Jan Kochanowski

Śnie, który uczysz umierać człowieka

Jan Kochanowski

Śnie, który uczysz umierać człowieka
I ukazujesz smak przyszłego wieka,
Uśpi na chwilę to śmiertelne ciało,
A dusza sobie niech pobuja mało!
Chce li, gdzie jasny dzień wychodzi z morza,
Chce li, gdzie wieczór gaśnie pozna zorza
Albo gdzie śniegi panują i lody,
Albo gdzie wyschły przed gorącem wody.



Wolno jej w niebie gwiazdom się dziwować
I spornym biegom z bliska przypatrować,
A jako koła w społecznym mijaniu
Czynią dźwięk barzo wdzięczny ku słuchaniu.
Niech się nacieszy nieboga do woli,
A ciało, które odpoczynek woli,
Niechaj tym czasem tęsknice nie czuje,
A co to nie żyć, w czas się przypatruje.

Marek Grechuta - Śmierci, która uczysz człowieka

Magda Umer - Śnie, który uczysz umierać człowieka
Muzyka - Marek Grechuta

Wanda Warska - Do snu
Muzyka - Andrzej Kurylewicz

Brak komentarzy:

Prześlij komentarz