Edyta Geppert - Nietutejsza
Marek Dagnan
Nie pytaj mnie o drogę
Ja jestem nietutejsza
Sama do siebie dojść nie mogę
Tej okolicy nie znam jeszcze
Nie pytaj o godzinę
Ja jestem nietutejsza
Mój czas na zawsze się zatrzymał
W nienapisanym nigdy wierszu
Świat za oknami, chmury, ludzie
Z dalekich stron przybyłam tu
Z archipelagu złudzeń
Wiatr za oknami w głos się śmieje
Wiatr od przylądka pustych słów
Płonnych nadziei
Nie pytaj mnie co potem
Ja jestem nietutejsza
Mych oczekiwań kruchy okręt
Zatonął w żółtych strugach deszczu
Nie pytaj mnie co robię
Za głuchą ścianą zmierzchu
Dziwię się ludziom, drzewom, sobie
Z dniem każdym bardziej nietutejsza...
Brak komentarzy:
Prześlij komentarz