Nieobecni
Jonasz Kofta
Nad wodą stajemy płynącą
Wpatrzeni, wpatrzeni
W odbicia swych twarzy
Stoimy milcząco, milcząco
Chcę wiedzieć, o czym marzysz,
Chcę wiedzieć, o czym marzysz
O czym marzysz
Właśnie wtedy tak mało wiem o tobie
Do czego się uśmiechasz długą chwilę
Gdzieś już kiedyś pachniało tak sitowie
Tylko ja jedna wiem, tylko ja jedna wiem
I nie powiem
Nieobecni, nieobecni
Jesteśmy siebie blisko
Tak trudno, tak trudno
Powiedzieć sobie wszystko
Gdzieś już kiedyś taki kolor miała woda
I skąd nagle w twoich oczach światła tyle
Ktoś inny mi tę wodę w dłoniach podał
Nie mogę ci powiedzieć, nie mogę ci powiedzieć
Jaka szkoda
O czym myślisz, patrząc w zieleń trawy
O czym myślisz, patrząc w niebo pociemniałe
Jakie cienie przychodzą, jakie sprawy
To tak boli, niepokoi i ciekawi
Nieobecni,...
Gdzieś już kiedyś pachniało tak sitowie
Gdzieś już przedtem taki kolor miała woda.
To można powiedzieć tylko sobie.
Choćbym bardzo chciała, nikomu nie opowiem...
Brak komentarzy:
Prześlij komentarz