Wojciech Młynarski
Był taki czas,
Gdy nikt z ziemi nie zebrał zbóż
I ptak żaden nie szukał już
Miejsca dla swych gniazd.
Był taki czas,
Kiedy oczom zabrakło łez.
I nie pytał nikt, jak to jest,
Tylko ściskał pas.
I visów szczęk
Grał do tańca, do tańca grał,
I pryskał lęk,
Stawkę każdy znał.
I w taki czas
Przyszło wygrać nam stawkę swą,
Stawkę większą niż życie, co
Się przydarza raz.
Aż przyszedł czas
Jak daleki dziewczyny śpiew,
Jak znad rzeki szum cichy drzew,
Odmieniony czas.
Aż przyszedł czas,
Gdy zaciążył ziemi łan zbóż
I ptak zdążył odnaleźć już
Miejsce dla swych gniazd.
I trwa ten czas,
Lecz z nim razem każdego dnia
Wciąż pamięć w nas
Niezgojona trwa.
O tamtych dniach,
Kiedy każdy znał stawkę swą,
Stawkę większą niż życie, co
Się przydarza raz.
Brak komentarzy:
Prześlij komentarz