Chwila była przed zmrokiem - Julian Tuwim

Hanka Ordonówna, Jadwiga Barańska
Chwila była przed zmrokiem

Julian Tuwim

Chwila była przed zmrokiem
Powiedziałam: bądź zdrów
Popatrzyłam zimnym wzrokiem
I odeszłam bez słów

Rok popłynął za rokiem
Aż ujrzałam cię znów

Ile listów niewysłanych
Ile bólu zgniotły pięście
Ile nocy przepłakanych
A teraz, ach, jakie szczęście
Ale chłodno uśmiechnięta
Obojętne cedzę słowa
I nic nie wiem, nie pamiętam
Taka jest nasza rozmowa

O nie wierz mym oczom
Nie słuchaj mych słów
Mnie zmysły tak mroczą
Że widzę cię znów

Najmilszy, nie starczy mi łez
Gdy serce głucho milczy
Choć wyje, jak pies

Muszę odejść przed zmrokiem
Znowu powiem: bądź zdrów
Znowu spojrzę obcym wzrokiem
I odejdę bez słów

Rok popłynie za rokiem
Gdy zobaczę cię znów



Któż by inny jak my dwoje
Mógł szczęśliwszy być w miłości
Przecież ja przy tobie stoję
Bolesny śnie mej młodości

Szczęście moje nieszczęśliwe
Piosnko ma niezaśpiewana
Miłości ma niewykochana
Ach, biedne życie nieżywe

Pójdziemy w dwie strony
Bądź zdrowa, bądź zdrów
Mój miły, stracony
Dla życia, dla snów

Więc światu przekażmy tę wieść
Zbyt silnie się kochamy
By miłość tę znieść

Chwila była przed zmrokiem
Powiedziałam: bądź zdrów