Kiedy tak popatrzeć wstecz
Dzisiaj już wiem, że właściwie
Życie to jest smutna rzecz
I już się temu nie dziwię
Że więdnie kwiat, marnieje miłość
I ktoś najdroższy w daleki idzie świat
I że mija tyle dni, tyle łez, tyle lat
Pośrodku chmur czysty kawałeczek nieba
Przebłyska jak niebieskie szkło
I sercu innej pociechy nie potrzeba
Dobrze i tak, dobre i to
W wiosenny wieczór
W kwietniowej mgle zakwili
Znienacka jakiś anonimowy ptak
I nagle słyszysz i myślisz w takiej chwili
Dobre i to, dobrze i tak
Kiedy tak popatrzeć w przód
Każdy świt, każdy poranek
Coraz mniej przyrzeka złud
I marzeń i niespodzianek
Gdzieś, nie wiem gdzie, uciekło szczęście
I ktoś najdroższy w błękitnej został mgle
Życie to jest smutna rzecz
Ale ma pociechy swe
Kawałek nieba i rzewny tryl ptaszęcy
W kwietniowej mgle, posłuchaj go
Jeżeli szczęścia już nie stać na nic więcej
Dobrze i tak, dobre i to
O, mój najdroższy, z daleka, z całej mocy
Jak cię zawołać, gdy głosu w gardle brak
A może przyśni się coś ładnego w nocy
Dobre i to, dobrze i tak
Brak komentarzy:
Prześlij komentarz