Может, помнишь тот сказочный сон,
Позабыт он тобой или нет,
Плыл над полем малиновый звон,
Занимался малиновый свет.
Ягода малина нас к себе манила,
Ягода малина летом в гости звала.
Как сверкали эти искры на рассвете,
Ах, какою сладкой малина была.
Тихо лес шелестел колдовской,
Лишь для нас пели в нём соловьи,
И малиною, спелой такой,
Пахли тёплые губы твои.
Ягода малина…
Ты мне слово одно подари,
Над которым не властны века,
И пускай от сиянья зари
Вновь малиновой станет река.
Tyle słodkich malin
Wiktor MaksymkinCzy pamiętasz baśniowy swój sen,
czy już może w pamięci twej zbladł?
Wśród porannych odblasków i lśnień
barwą malin rozjarzył się świat.
Tyle słodkich malin
nęci nas z oddali,
krzewy malinowe
latem proszą w gości.
Gdy już tam będziemy,
malin skosztujemy,
przyznasz, że maliny
są słodsze niż miód.
Śpiew słowików zza lasu się niósł,
miękki mech tłumił wolny nasz krok.
Smak pamiętam gorących twych ust,
malinowy ubarwiał je sok.
Tyle słodkich malin...
Proszę cię, słowo to powiedz już,
każde serce tak dobrze je zna,
aby znów od budzących się zórz
rzeki nurt malinowy się stał.
Brak komentarzy:
Prześlij komentarz