Trudno - Emanuel Schlechter

Jerzy Połomski
Trudno

Emanuel Schlechter

Panowie może mają
I rację, uważając
Że jestem trochę jakby zbzikowany
Że mnie nie bawią żarty
Że grać nie lubię w karty
Że lubię w samotności być schowany

Przepraszam! Natura!
Przemocą nic nie wskóram
Ja inne mam upodobania
Bo jeden lubi ciszę
A drugi lubi śpiew
Przepraszam, każdy z nas ma inną krew

Trudno
Nie piję i nie palę
I mnie nie ciągną bale
Mnie tam jest zawsze głupio, smutno
Przykro, nudno

Trudno
Ja wolę siedzieć w górach
Myślami tonąć w chmurach
I wciąż samotnym być

W dzień mnie cieszy promień słońca
W nocy migotanie gwiazd
Patrzyłbym i patrzyłbym bez końca
W twarz księżyca, taką jasną
Taką srebrną, taką cudną

Trudno
Mam tak, jak każdy wady
I nie mam na to rady
To leży już we krwi

Nie śmiejcie się, panowie
Jak ktoś ma fioła w głowie
Nie znaczy, że jest nieustatkowany
Jak jest oszołomiony
I wiecznie roztargniony
To znaczy, że jest tylko zakochany

Że pamięć, że głowa
Że czyny i że słowa
Że wszystko inne jest, niż zawsze
Bo rozum mówi: przestań
Rozsądek mówi: nie
A serce robi to, co samo chce

Trudno
Jak człowiek zakochany
To chodzi jak pijany
I wszędzie widzi jedną postać
Drogą, cudną

Trudno
Jak przyjdzie ta tęsknota
I serce ci omota
To nie poradzisz nic

W dzień ją masz na tarczy słońca
W nocy widzisz ją wśród gwiazd
Patrzyłbyś i patrzyłbyś bez końca
W jej twarzyczkę taką jasną
Taką piękną, taką cudną

Trudno
W tym jest miłości siła
Że jak cię raz chwyciła
To nie poradzisz nic