Irena Jarocka
Wierzą w siebie zakochani
Janusz Kondratowicz
Jedno niebo niosą nad głowami, jeden słońca dzban
O tym samym mówią godzinami, mylą półmrok bram
Uczą się swoich rąk, spojrzeń, myśli, słów
Mają swój własny kąt w ciepłym domu snu
Wierzą w siebie zakochani, wspólny jest ich świat
Żyją jeszcze marzeniami swych dwudziestu lat
Widzą błękit w szarym oknie, biegną miastem w pełnię łąk
Gdy mijają ich przechodnie, są daleko stąd...
Jeden pejzaż dzielą między siebie, jeden godzin rytm
Co dzień w oczy patrzą sobie śmielej, gdy nie widzi nikt
Póki dzień chwilą jest, migotaniem barw
Znaleźć chcą własną treść zwykłych ludzkich spraw
Wierzą w siebie zakochani, wspólny jest ich świat
Żyją jeszcze marzeniami Swych dwudziestu lat
Zamiast listów piszą wiersze, wróżą z wosku, gubią dni
I szalone niosą serce, klucz do własnych drzwi...
Brak komentarzy:
Prześlij komentarz