Irena Jarocka
Dźwięk i przestrzeń
Jonasz Kofta
Iść, pragnę iść stąd, gdzie cisza łąk
Zielona dal jest dalą
Zostawiam dobro, zło
Powietrza płynne szkło
Czeka na śpiew, na dźwięk, na ton
Gubiłam swoje ja, pułapką świat się stał
I nagle wracał kolor i blask
Co odmieniło czas - to muzyka
Dźwięk i przestrzeń
Rozedrgane powietrze
Kiedy śpiew wypełnia dal
Gładzi łzy, usypia żal
Jest jak wszechobecny wiatr
Całą siebie w tym zmieszczę
Rozedrgane powietrze
Budzi to co drzemie w nas
Stąd odchodzę tam
Gdzie ciszy nigdy nikt
Nie zabił krzykiem
Porzucam żal i gniew
Ocali mnie mój śpiew
W ciszy odnajdę mój własny głos
Już nieraz brakło sił
Świat okrył szary pył
Nie wierzę w cuda - może to cud
Słyszę kilka nut - to muzyka
Dźwięk i przestrzeń
Rozedrgane powietrze…
Dźwięk i przestrzeń
Jestem wolna nareszcie
Z przeznaczenia zeszłam dróg
Lazurowy nieba strop
Milion ech powtarza to
Zwykłym ludzkim głosem
Można wygrać z losem
Kiedy śpiewam staje czas
Fot. Zofia Nasierowska, Marek Grotowski
Brak komentarzy:
Prześlij komentarz