 |
| Davide Cambria |
Już nie chcę
Już nie chcę, nie chcę, nie chcę
frajerskim głupim gestem
załatwić tego kogoś,
kim jestem i nie jestem
Przyjaciel, co mnie uczył
daremnej życia sztuki,
już dawno w grobie ucichł
w królestwie banialuki.
Kobieta, która na głos
czytała mi Norwida,
zabrała serca nagłość
i wiersz, co się nie przyda.
Już nie chcę, nie chcę, nie chcę
frajerskim głupim gestem
wycofać tego kogoś,
kim jestem i nie jestem.
Już nie chcę z mordą skutą
lądować na ulicy,
gdy bramkarz w dyskotece
ostatnią forsę liczy.
Barchany powijaków
na zawsze zapamiętam,
i zapach tanich flaków
na co dzień oraz w święta
Już nie chcę, nie chcę, nie chcę
frajerskim głupim gestem
rozmydlić tego kogoś,
kim jestem i nie jestem.
Już nie chcę być wam bliźnim,
kolegą, towarzyszem,
połamał się ołówek,
a pióro mi nie pisze.
Żegnajcie, drogie dziwki,
żegnajcie, tanie kuchty,
komenda nie po drodze,
daleko mam do kruchty.
Już nie chcę, nie chcę, nie chcę,
frajerskim głupim gestem
ugrobić tego kogoś,
kim jestem i nie jestem.
Ze sztuki "Znajomi znajomych"
Brak komentarzy:
Prześlij komentarz