Jest taki film, który łzy z oczu wyciska
Jest taka pieśń, co ciało dreszczem przeszywa
Jest taki wiersz, który za gardło nas ściska
I obraz jest, co nasze serca zdobywa
Jest taki dom, co zdobi pejzaż uroczy
I ogród jest, który ma nastrój niezwykły
I krzesła i stół, co formą swą cieszą oczy
I lampy cień, która ma kształt fantastyczny
Jakże ubogi byłby świat
Bez sztuki, źródła wzruszeń
To najpiękniejszy życia kwiat
Sztuka kształtuje nam duszę...
Człowiek, który został na szarość skazany
Szarych okien i ulic, i domów, i drzew
Z głodu piękna porozbija wszystkie ściany
By usłyszeć odległy, pełny szczęścia śpiew
Człowiek odgrodzony od sztuki bezcennej
Od bogactwa kolorów i dźwięków, i słów
Zwiędnie jak roślina bez wody zbawiennej
Żyć nie można bez piękna, bez marzeń, bez snów
Jakże ubogi byłby świat...
Nie ma chwili wspanialszej nad koncert, gdy brzmi
Polonezem Chopina, gdy wirtuoz gra
Lub gdy w słońcu porannym obraz złotem lśni
Magią kreski Van Gogha, która obraz tka
Cóż wypełnia samotność tak pięknie jak ta
Mała książka z wierszami wieszcza Adama
Cóż tak przestrzeń ogarnia, tak pięknie z nią gra
Jak Michała Anioła do niebios brama
Jakże ubogi byłby świat...
Brak komentarzy:
Prześlij komentarz