Łucja Prus - Niebo
Jonasz Kofta
Gdy niebo staje się podłogą
Traci przejrzystość i błękit
Niebo bezkarnie deptać mogą
Ludzie wyzbyci istnienia męki
Tyle już nieudanych prób
By witać przyszłość, żegnać przeszłość
Zostawmy ziemi ciężar stóp
A niebu jego niebieskość
Obraz: Catrin Welz-Stein
Brak komentarzy:
Prześlij komentarz