Jedzcie stokrotki!
Jedzcie stokrotki –
pożywne kwiatki, smaczne!
Naiwne oczka,
którymi łączka
na krówki lubi patrzeć!
Każdy, kto je zje,
w gębie poezję
poczuje i w przełyku!
Jedzcie stokrotki!
Jedzcie stokrotki!
Szczypiorek romantyków!
Stokrotki dadzą tobie
stokrotnie lepszy krwiobieg!
Cudowne analizy!
Urzekającą fizys!
W przemianę twej materii
wprowadzą coś z feerii!
Więc żwawo wal do Hal,
nabywaj je i chwal!
Jedzcie stokrotki!
Jedzcie stokrotki –
kwiatuszki maluteńkie!
Zerwane w rosie,
podane w sosie
czy z wody – pod wódeńkę!
Można bukiecik
udrobić w kotlecik
lub zalać beszamelem!
Jedzcie stokrotki!
Jedzcie stokrotki –
tę ludzką seradelę!
Korzyści też nieliche
z nich umysł ma i psyche!
Stokrotki talerz wetniesz
i rozumujesz świetnie!
Spożyjesz z nich roladę –
już dowcip masz i swadę!
Więc po nie wal do hal,
konsumuj je i chwal!
Chwalcie stokrotki! Chwalcie stokrotki!
Chwalcie! Chwalcie! Chwalcie!
Chwalcie! Chwalcie! Chwalcie!
Chwalcie! Stokrotki! Chwalcie! Stokrotki!
Za ich postaci!
Niech żyje geniusz,
co nasze menu
wspaniale nam wzbogacił!
I by tych kwiatków
wszystkich dostatków
zakończyć długi rejestr,
chwalcie stokrotki,
ludzie, chwalcie stokrotki,
że można też ich nie jeść!
Brak komentarzy:
Prześlij komentarz