 |
| Fabian Perez |
Krystyna Wolińska
Wszystko skończone, możesz iść
Rozpaczać nie ma nad czym
Byliśmy razem ja i ty
Tak było, jak w teatrze
Między nami nic nie było
Wspomnień nie ma żadnych
Nic nie było prócz miłości
Ale nam ją skradli
Za dzień już nie spotkamy się więcej przecież
Za tydzień zagubimy się w wielkim świecie
Za miesiąc w sercu zgoją się rany
A za rok - to śmieszne rok - wytrzymamy
Znajdziemy sposób aby zły czas zabijać
Nie będzie znów tak bardzo źle
Lecz o jedno tylko proszę
Gdyby jakaś słabość nie dała mi przeczekać
I gdybym choć z daleka wołała wróć
Nie wracaj już
Inne będą nasze dni, adresy, telefony
Kiedyś, po latach spotkasz mnie
Idąc na przykład z żoną
Kiedy się ukłonisz, no to spojrzę, uśmiechnięta
Twoja żona spyta kto to, powiesz - nie pamiętam...
Brak komentarzy:
Prześlij komentarz