Heitor Villa-Lobos - Suite Popular Brasileña
Łucja Prus - Godzina cienia
Jonasz Kofta
Nachyl się ku mnie, mów
Milczenie boleśniejsze niż słowa
Bo wokół słów oplatam myśli
Jak zielony bluszcz
Nachyl się ku mnie
Chłód w powiekach
W ustach soli smak
Boję się boję
Już za długo dobrze było
Razem nam
Ja i ty bez winy i wiemy
To życie nas odmienia
Siebie porzucimy
Świata zapragniemy
I wody zapomnienia
Już nasłuchujemy umilkli
Przed nadchodzącą burzą
Bo być nie umiemy
Trochę bardziej zwykli
Chcemy za dużo
Nachyl się ku mnie tak
By mi przesłonić światło dnia
Świat płynie między nas
I coraz dalej miły, ty i ja
Zanim się stracimy
W roztańczonym tłumie
Lepiej nam nie przeczuć tego
Lepiej nie rozumieć
To w nas samych rozstaje
To w nas samych cisze
Nieważne, miły
To co nam się zdaje
Chrońmy od tego nas
Nachyl się ku mnie tak
By jeden cień na ziemię padł
Cień będzie dłużył czas
Aż nas wysmukli miły
W jesień lat
Obrazy: Montserrat Guidiol
Brak komentarzy:
Prześlij komentarz