Zakochałam się w piosence - Wojciech Młynarski

Irena Santor
Zakochałam się w piosence

Wojciech Młynarski

O życiu mało co wiedziałam
Gdy na życiową wchodząc drogę
Pewnego dnia się zakochałam
I już odkochać się nie mogę

A gdyby krótko i najprościej
Nut dźwięcznych sypnąć mak
I sens opisać tej miłości
To brzmiałoby to tak

Zakochałam się kiedyś w piosence
Potem w drugiej, i trzeciej, i czwartej
I chwytałam je mocno za ręce
Zostawały, gdy były coś warte

Więc gdy co świt
Ogarnia mnie dnia błękit
Ja zbieram wciąż
Ja kocham wciąż piosenki

Bo piosenki, niech nikt nie zaprzeczy
Bo piosenki wesołe, czy smutne
I doradzić potrafią do rzeczy
I nie dają się martwić złym jutrem

I czasem myślę tak przez chwilę
Wędrując po życiowej scenie
Że się zmieniają mody, style
Lecz ja się chyba nie odmienię
Bo krótko mówiąc coś o sobie
Niezmiennie powiem to
Od zawsze kocham to co robię
Dlatego śpiewam, bo

Zakochałam się kiedyś w piosence
Pierwszej, drugiej, dziesiątej i setnej
One wam, za co chętnie zaręczę
Udzielają pomocy konkretnej

Więc gdy co świt
Ogarnia mnie dnia błękit
Ja zbieram wciąż
Ja kocham wciąż piosenki

Nutki smutne i nutki wesołe
W pogotowiu czekają człowieku
Byś się zawsze mógł do nich odwołać
W marny czas, gdy na sercu nielekko

I tak chcę, by ich mieć coraz więcej
I by ze mną zostały najdłużej
Zakochałam się kiedyś w piosence
Najpierw w jednej, a dziś w całym chórze

Kocham pierwszą życzliwą i hożą
Opiekunkę mych losów kolei
I jej siostry rozliczne, co tworzą
Mój prywatny chór dobrej nadziei