Barbara Dunin, Zbigniew Kurtycz
Dwoje takich jak my
Zbigniew Stawecki
Tak osobno biegł czas
Dzień za dniem dłużył się
Otaczały nas słowa
Które chwytał wciąż wiatr
Dzielił świat dwoje nas
Nie znał ciebie i mnie
Nagle wszystko od nowa
Zakwitło od nowa
Jak świeży kwiat
Dwoje takich jak my
Dziś się nagle spotkało
Może wszystko nie tak
Może sensu w tym brak
Ale przecież się stało
Mamy noce i dni
Wciąż nam siebie za mało
Mamy cienie i blask
A ta miłość jest w nas
I będziemy nią żyć
Wiemy tyle, co nic
Jaką przyszłość los da
Ile od nas zależy
Od serc naszych i rąk?
Ale łatwiej jest żyć
Kiedy kogoś się ma
Kiedy komuś się wierzy
Naprawdę się wierzy
W ten dalszy ciąg
Dwoje takich jak my...
Brak komentarzy:
Prześlij komentarz