Irena Santor
Jesteś mój, tylko mój
Roman Sadowski
Gdy stoimy tak do siebie przytuleni
Nie czujemy nadchodzącej już jesieni
Oczy mamy jeszcze pełne lata
Jeszcze lato mamy całe w kwiatach
Gdy stoimy tak we dwoje o zachodzie
Ptaki piszą nam na niebie i na wodzie
I w olszynach i dąbrowach
Wypisują wciąż te słowa
Jesteś mój, tylko mój
Powiązały nas tu już na wieki
Brzóz gałązki i ta wstążka rzeki
I te chałup wiejskich dymy
I te nitki srebrne zimy
Nawet chmur wiosennych klucz daleki
Gdy idziemy tak we dwoje, dłoń przy dłoni
Żaden smutek nas już nigdy nie dogoni
Choć nas szuka w różnych życia stronach
Nigdy nie odnajdzie drogi do nas
Gdy idziemy tak we dwoje, pełni słońca
Złoty motyl swoim skrzydłem lilie trąca
Trąca lilie i powoje
By dzwoniły słowa moje
Jesteś mój, tylko mój
Brak komentarzy:
Prześlij komentarz