Marcin Styczeń
Dwie panie P. i jedna pani T.
Znałem kiedyś panią P.
P. jak przeszłość, P. jak pamięć
Uwielbiała stare krzesła
Oraz stare fotografie
Lepiej było kiedyś, dawniej
Wciąż mówiła rozczulona
Ja nie mogłem tego słuchać
Wolę słowo: dziś niż wczoraj
Moją miłością jest teraźniejszość
W jej oczy patrzę jak w tysiąc słońc
Chwila obecna to dla mnie święto
Co było, co będzie daleko stąd
Znałem kiedyś panią P.
P. jak przyszłość, P. jak plan
Ja dla ciebie zrobię wszystko
Zapewniała patrząc w dal
A w tej dali same dziwy
Doznań szczyty, Himalaje
Jestem jednak niecierpliwy
Wolę to co jest od marzeń
Moją miłością jest teraźniejszość...
I poznałem panią T.
T. jak teraz, T. jak trwać
W oczach miała jasny przekaz
Dwa ogniki – tylko brać
I zniknęło nagle potem
Przedtem jakby nie istniało
I skoczyłem prosto w ogień
A świat krzyknął: idź na całość
Moją miłością jest teraźniejszość
Tylko jej pragnę, tylko jej chcę
Inni wybrali przyszłość lub przeszłość
Dla mnie się liczy ta, która jest
Brak komentarzy:
Prześlij komentarz