Продолжается музыка возле меня
Muzyka trwa dookoła
Witold Dąbrowski
Muzyka trwa dokoła.
Cóż, ja, oczywiście
grać nie umiem.
Więc słucham, wsłuchany w jej tony.
Oto dzwonią talerze, podzwaniają srebrzyście,
podskakują nieśmiało na bębnie ogromnym.
Oto wplotły się w palce uroczyste waltornie,
nadfrunęły fagoty z jakichś wyżyn znienacka,
oto mowa puzonów, taka trudna potwornie,
skrzypce weszły niesfornie,
ich beztroska przechadzka
między mną a kulisą,
zawadiacka i chwacka,
przy ramieniu zdrętwiałym
grajka w czarnym tricornie...
Znamy!
Może by raczej jakąś rzecz mniej ograną?
By nie smyczkiem po strunie,
ale struną na przykład,
po kamieniu, na przykład...
Albo żeby za ścianą
pilny słowik swe trele wiekuiste rozsypał...
Słowik?...
Pfe!...
Może jednak jakąś rzecz mniej ograną?
Brak komentarzy:
Prześlij komentarz